Leszek Warmbier swoją twórczością nawiązuje do klasyki malarstwa abstrakcyjnego. Rezygnując z figuratywności wybiera formy nieprzedstawiające, dzięki którym dotyka przekazów uniwersalnych, ponadczasowych, a przy tym realizuje swoją głęboką potrzebę malarskiej wolności opartej na swobodnym, monumentalnym, niekrępowanym geście. Artysta wybierając tradycyjny warsztat malarski konstruuje układy, które kompozycją form, grubymi nawarstwieniami szeroko kładzionej farby, dynamiką barwnych zestawień przypominają pejzaże, fragmenty przyrody wystawionej na gry światła i ciemności. Za pośrednictwem form abstrakcyjnych opowiada o harmonii, ale i niepokojach świata zewnętrznego czego symbole odnajduje w swoim wnętrzu, w podświadomości, podpowiedziach intuicji. Wielorakie i bogate doświadczenia zamienia na malarskie impresje, które w sposób zmysłowy pozostają w związku z tym, co symbolizują. Wczytując się w kompozycje artysty szukamy tropów wskazujących na pokrewne z naszymi odczucia, nastroje, energie, podobne uniesienia ducha. Afirmacyjny stosunek do życia sprawia, że Leszek Warmbier opowiada się za realizacjami, których prymarne wartości dotyczące piękna i prawdy nie podporządkowują się bieżącym modom czy doraźnym trendom, lecz uczestniczą w rozwoju osobowości człowieka, kształtują jego życiowe postawy, dyktują wybory, mobilizują do stawiania pytań i szukania odpowiedzi w obszarze doświadczeń egzystencjalnych. Artysta akceptuje życie takim jakie ono jest; z przyjaźnią i życzliwością patrzy na ludzi, z zachwytem na przyrodę. Zaprogramowany na pozytywne myślenie uczy swoją sztuką i działaniami dydaktycznymi pozytywnych wzorców zachowań, pozytywnego podejścia do otoczenia, proaktywnego stosunku do życia. W swoich barwnych kompozycjach odrzuca koncepcję perspektywy linearnej na rzecz efektów pikturalnych, które tworzą swoisty rodzaj głębi, mają w sobie realną przestrzeń budzącą skojarzenia ze światem widzialnym. Żywiołowe zmagania z materią malarską, poszukiwania w obrębie gam kolorystycznych, energiczne i spontaniczne gesty noszące ślady poszukiwań najwłaściwszych kształtów, barw, tonów i faktur przedkłada nad chłodną geometrię, emocje i ekspresję stawia ponad matematyczne idee. Malarstwo jest dla niego nośnikiem obrazów, które przechowują w swych treściach zagadkę istnienia, zagadkę życia i śmierci, trwania i przemijania. Zapis doświadczanych sytuacji, które nie mają charakteru okazjonalnych wrażeń, ale są świadectwem codziennych doznań estetycznych skłania do refleksji nad sposobami indywidualnego widzenia i przeżywania świata. Życie w naturze pośród parku, lasów i łąk jest pokarmem dla wyobraźni malarza, toteż kiedy słuchamy jego fantastycznych opowieści rodem z „Tajemniczego ogrodu” o przyjaźni z dzikimi ptakami i zwierzętami, o mistycznej sile przyrody nie mamy wątpliwości co do spójnej, autentycznej postawy twórczej zarówno w wymiarze zewnętrznym jak i wewnętrznym.
Artysta poddaje się zmysłowym wrażeniom, a jego aktywne postrzeganie tego co naokoło, co rozgrywa się w dynamicznym akcie przemian, korygowane umysłem podpowiada kształty i barwy, formy i struktury, rytmy i gry światłocieniowe, elementy budujące malarski obraz. Wszystko to, co znalazło się w bezpośrednim zasięgu wzroku i dotyku, smaku i zapachu zostaje uogólnione w sposób umożliwiający namysł i kontemplację. Sztuka afirmacji jest szczególną i charakterystyczną cechą osobowości Leszka Warmbiera, którą dzieli się ze swoim otoczeniem, ale jest to również określenie stosunku artysty do obrazu, przekaźnika energii i emocji.
prof. UP Grażyna Borowik
Uniwersytet Pedagogiczny
im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Kraków, marzec 2016
Fotorelacja z wystawy Leszka Warmbiera – prezesa Fundacji Piękniejszego Świata w Skłudzewie
[nggallery id=”44″]
