Wybrane techniki plastyczne

GRAFIKA ARTYSTYCZNA

Grafika artystyczna jest jedyną dyscypliną sztuk pięknych tak niesamowicie bogatą w środki wyrazu, która posługuje się tak zróżnicowanymi technikami. Nie jest to nic złego a wręcz przeciwnie jest to jej zaleta. Grafika obejmuje techniki umożliwiające oddanie określonego wzoru rysunku na papierze lub tkaninie z pomocą wcześniej spreparowanej formy. Uczestnicy podczas warsztatów tworzą grafikę artystyczną. Akt tworzenia pozostaje w ich rękach. Tworzą swoje dzieła, począwszy od samego projektu, a skończywszy na wykonaniu jego odbitek. Cały proces dostarcza przede wszystkim przeżyć estetycznych, daje możliwości rozwijania umiejętności i talentu każdego.

W odróżnieniu od malarstwa operującego plamą barwną, u podstaw grafiki leży kreska i stopniowanie walorów. Jednocześnie tworząc grafikę ograniczamy się do jednego-dwóch kolorów, wykorzystując wszak z ich szerokiej skali odcieni. Barwniejsze efekty możemy uzyskać we wszystkich technikach przez częściowe nakładanie koloru na formę bądź oddzielne kolorowe fragmenty z osobnych płyt odbijać kolejno na jednej rycinie.

Podczas drukowania sporządzamy na danym podłożu (papierze, tekturze, folii metalowej lub z tworzywa sztucznego) odbitki z formy drukarskiej powleczonej farbami drukarskimi przy użyciu maszyn drukarskich.

Zaangażowanie w prowadzone zajęcia i zapewnienie uczestnikom dostępu do profesjonalnych narzędzi i materiałów plastycznych podnosi wartość działań mających na celu rozbudzenie zainteresowania daną techniką i wzbogacaniu środków wyrazu plastycznego w tej technice.

• kolografia, linoryt
• monotypia monochromatyczna i wielobarwna,
• suchoryt (sucha igła monochromatyczna i wielobarwna)

Kolografia

Technika kolografii zdecydowanie różni się od metod druku wklęsłego i wypukłego. Matryca powstaje przez dodawanie poszczegoónych elementów, a nie jak w pozostałych technikach przez eliminowanie struktury (rytowanie lub trawienie). Kolografia charakteryzuje się wielością różnego rodzaju faktur i wysokości poszczególnych elementów. Choć trudno jest okreslić, czym jest oryginalna odbitka graficzna, przez dopuszczenie takich technik jak choćby sitodruk. Gdzie mimo tego, ze jedna odbitka może minimalnie różnic się od drugiej, to jest to technika druku – powielania obrazu/matrycy.  Poprzez nakładanie farby za pomocą różnego rodzaju narzędzi, nawarstwianie kolorów, odbijanie kilku matryc na jednej odbitce, przekładaniu, multiplikowaniu itd. Każda praca staje się odrębnym wytworem, poszczególne odbitki są oryginalnymi, autorskimi egzemplarzami.

Linoryt

To technika druku wypukłego, podobna do drzeworytu, lecz matrycę stanowi nie drewniany klocek, ale płytka z linoleum. Na powierzchnię płytki nanosi się rysunek, a następnie wycina przy użyciu różnego rodzaju dłutek i noży (w celu uzyskania czarnego rysunku na białym tle, należy w płytce wyciąć elementy tła). Dzięki miękkości materiału cięcia są zwykle dosyć szerokie. Linoryty mogą mieć różnorodny charakter – od kontrastowych powierzchni czarno-białych do drobnych elementów linearnych. Wypukłe części matrycy pokrywa się farbą drukarską, nakłada na papier i odbija za pomocą prasy lub ręcznie.

Linoryty charakteryzują silne kontrasty czerni i bieli oraz większą niż w drzeworycie swoboda rysunku, gdyż linoleum pozwala na ciecie we wszystkich kierunkach.

Ze względu na dostępność i niskie koszty materiału, jakim jest linoleum, linoryt stał się popularną techniką graficzną i możliwą do realizacji w warunkach domowych.

Monotypia

Technika druku płaskiego, polegająca na przygotowaniu kompozycji wolno schnącymi farbami (olejnymi lub drukarskimi) na płycie metalowej lub szkle. Odbitkę wykonuje się ręcznie na zwilżonym papierze.

W ten sposób można uzyskać tylko jedną odbitkę, gdyż praktycznie cała farba zostaje przeniesiona na papier.

Suchoryt (sucha igła)

Technika graficzna metalowa, należąca do technik wklęsłych. Rysunek wykonuje się ostrą stalową igłą bezpośrednio na metalowej płycie (zazwyczaj miedzianej). Powierzchnia musi być bardzo gładka i wypolerowana. Igłą żłobi się delikatne kreski, a rozcięty metal zostawia po obu stronach wiórki. Następnie nakłada się farbę drukarską, ściera się jej nadmiar, aby pozostała tylko w rowkach i przy słabym nacisku prasy drukarskiej odciska wyżłobiony rysunek na wilgotnym papierze. Tzw. „wiórki” pozwalają na uzyskanie miękkich, przejściowych tonów. Ze względu na nietrwałość wiórków, które po kilku odciskach się wykruszają, najbardziej cenione są pierwsze Ze względu na łatwe ścieranie się wiórków, z jednej płyty można otrzymać około 30 dobrych odbitek

Gipsoryt

To technika graficzna polegająca na wycięciu rylcami lub dłutkami rysunku w specjalnie przygotowanej płycie gipsowej. Zasada jest prosta – usuwamy partie, które maję pozostać na odbitce białe; te nieruszone, wypukłe partie później zostają pociągnięte farbą i odbite na papierze. Ze względu na dużą kruchość płyty gipsowej, odbitki wykonujemy bez użycia prasy drukarskiej.

GRAFIKA –  Druk wklęsły

Instruktorzy: Danuta Sowińska-Warmbier, Veronika Barankova, Krzysztof Warmbier

[nggallery id=39]

EBRU – sztuka malowania na wodzie

Ebru to dawna, licząca kilkaset lat sztuka malowania na wodzie. Tworzenie polega na odpowiednim nanoszeniu farb na powierzchnię wody. Następnie gotowy wzór, który przypomina swoim wyglądem deseń marmuru, przenoszony jest na papier. Specyfiką tego rodzaju malarstwa jest jego niepowtarzalność. Raz powstały wzór nie jest możliwy do skopiowania, jest jedyny w swoim rodzaju. Farba bowiem w niewielkim stopniu, aczkolwiek nieustannie, porusza się na wodzie. Efekt końcowy zależy od sposobu przyrządzenia pigmentów i wody, temperatury i wilgotności powietrza, a nawet nastroju artysty. Niezwykle istotna przy tworzeniu jest pewna doza cierpliwości oraz lekka ręka twórcy.

Technika może wydawać się na pierwszy rzut oka bardzo nieprzewidywalna, aczkolwiek eksperymentując i obserwując wyniki, możemy nauczyć się kierunkować proces tworzenia i uzyskiwać tak bardziej przewidywany efekt końcowy. Wybieramy także paletę barw – chłodną lub ciepłą, bogatą albo stonowaną z lekkim akcentem, wyróżniającym się elementem. Do rozprowadzania farb służą pędzle, patyczki lub zakraplacze dzięki którym można stworzyć niezwykle piękne kształty i wzory abstrakcyjne.

Spacer po parku wyprzedzający warsztat pozwala na poszukiwanie inspiracji znajdujących się w najdrobniejszych elementach przyrody. Natchnienia szukać możemy w gałęziach drzew, w fakturze kamieni, liści czy kory, jak i  obserwując taflę wody lub chmury na niebie. Zapamiętane obrazy możemy starać się później przenieść na papier.

Osuszone prace można całe lub skadrowane oprawić i eksponować, a także mogą stać się podstawą do innych rozmaitych działań – takich jak tworzenie zakładek, zaproszeń, laurek czy kartek okolicznościowych – to zależy tylko od wyobraźni!

Instruktorzy: Danuta Sowińska-Warmbier,  Veronika Barankova, Beata Wiśniewska, Krzysztof Warmbier

[nggallery id=40]

MALARSTWO NA SZKLE

Malarstwo na szkle jest szczególną techniką malarską gdzie obraz powstaje po drugiej stronie szkła. Początki tej techniki sięgają XIV wieku, a od końca XVIII wieku technika ta znana jest głównie w twórczości ludowej. Do namalowania obrazu na szkle używa się przeważnie farb olejnych lub wodnych nakładanych za pomocą pędzla i pióra. Farby temperowe były używane zazwyczaj przez malarzy ludowych. Szybkę pokrywa się konturem i wypełnia farbami na odwrotnej stronie. Kolejność kładzenia poszczególnych warstw barwnych musi być odwrotna niż w malarstwie na podkładzie klasycznym. Najpierw powstają kontury, bliki i ornamenty linearne, a na końcu, na planie tła cienko kładziona zostaje farba tworząc prześwity i laserunki. Tematyką malarstwa na szkle mogą być portrety, pejzaże, kompozycje dekoracyjne i abstrakcyjne. Prace wykonane w tej technice nawiązują bezpośrednio do techniki witrażu, w którym plamy barwne zamknięte są ciemnym konturem ołowianych ramek. Malarstwo na szkle łączy zarazem cechy witrażu i malarstwa olejnego. Dzięki zastosowaniu farb olejnych uzyskuje się łagodne przejścia kolorystyczne, które są rozszerzeniem możliwości jakie daje klastyczny witraż. Uczy to także mieszania barw i poznawania podstawowych zależności pomiędzy kolorami. Zastosowane mogą być farby olejne kryjące oraz półprzezroczyste. Światło przechodzące przez transparentne płaszczyzny, daje dodatkowe efekty plastyczne. Prace wykonane z dziećmi na szkle mogą być połączeniem obserwacji natury z elementami wyobraźni. Dzieci podczas warsztatów mogą wykorzystać narysowane przez siebie szkice. Dzięki temu łączy się różne środki wyrazu plastycznego – linearny szkic, z płaskokładzioną plamą barwną. Tła mogą zostać w całości lub tylko częściowo wypełnione kolorem. Obraz namalowany na szkle daje wiele możliwości ekspozycyjnych poprzez np. podświetlenie, czy podklejenie różnokolorowym tłem. Daje dodatkowe efekty mieszania kolorów na dwóch płaszczyznach.

Instruktorzy: Danuta Sowińska-Warmbier, Veronika Barankova, Katarzyna Dziak, Ewa Markwitz, Beata Wiśniewska, Krzysztof Warmbier

[nggallery id=41]

MALARSTWO NA TKANINIE

Malarstwo na tkaninie bawełnianej, płótnie, jedwabiu pozwala tworzyć różnych formatów i kształtów rozświetlone obrazy o intensywnych lub delikatnych barwach. Podświetlone obrazy i wprawione w ruch wywołują u oglądającego potrzebę własnej ekspresji. Prace malowane na tkaninie dają swobodę w kształtowaniu ekspozycji płaskich lub przestrzennych przez nakładanie na siebie płatów tkanin. Takie obrazy maluje się barwnikami czystymi stosując różnorodne narzędzia: pędzle, rozpylacze, gruszki, pisaki gąbkowe, tampony gazy, stemple, szablony, patyki. Maluje się też barwnikami z zagę-szczalnikiem. Tematyka skupia się wokół przetwarzanych motywów wcześniej obserwowanej natury lub oglądanych pejzaży. Tworzy się również kompozycje abstrakcyjne ukazujące różne układy i harmonie barwne. Uczestnicy poznają abecadło plastyczne, porównują środki wyrazu plastycznego, eksperymentują na różnych formatach. To technika idealna do poszukiwań kolorystycznych, do przekraczania granic warsztatowych. Powstałe podczas warsztatów obrazy są doskonałym materiałem do dalszych poszukiwań plastycznych. Przygotowanie do warsztatów malarstwa obejmuje wyprawę w teren ze szkicownikiem, w celu poznania osobliwości Skłudzewa i zwrócenia uwagi uczestników na otaczającą naturę, obudzenia i podtrzymania twórczej aktywności uczestników. Podczas wędrówki w plenerze, uczestnicy podejmują różne zadania, które należą do wspólnego kręgu zagadnień. Główne cele, wokół których organizowane są warsztaty, to postrzeganie piękna i inspiracji w naturze, postrzeganie piękna w dziele sztuki, kontakt z artystami profesjonalnymi i czerpanie radości z procesu tworzenia.

(FOTORELACJA WKRÓTCE)

MODELOWANIE W GLINIE

Glina jest materiałem niezwykle atrakcyjnym, należy do tworzyw bezkształtnych, które można modelować w dowolny sposób- zamierzony a nawet przypadkowy. Praca w glinie przynosi doskonały efekt terapeutyczny. Drobny ruch, wgniecenie powoduje zmianę kształtu, co pozwala na wyładowanie ekspresji twórczej.

Uczestnicy mogą przeświadczyć się jak bardzo plastyczną masą, która czasami może wydawać się zwykłym błotem, jednak pod wpływem natchnienia i ciepłych rąk przeistacza się w dzieło sztuki. Glina przecież jest miękką, gładką masą, łatwo się z niej formuje, dlatego poradzą sobie z nią małe dzieci, daje niesamowite możliwości modelarskie, można z niej wykonywać różnego rodzaju figurki, dzbanki, ozdoby, a także robić w niej odciski, wkrawać formy,

Możliwość kontaktu z technikami modelowania w glinie zatem daje szansę na odczucie kreacyjnej siły człowieka. Tkwiąca w jednostce zdolność do twórczej aktywności wzmacnia poczucie własnej wartości oraz pozwala na ekspresję emocji. Może być to szczególnie istotne dla dzieci, tworzących niekiedy ekspresyjnie, spontanicznie, z dużą wyobraźnią, nieskrępowaną utartymi schematami.

Zaangażowanie w prowadzone zajęcia i zapewnienie uczestnikom dostępu do profesjonalnych narzędzi i materiałów plastycznych podnosi wartość działań mających na celu rozbudzenie zainteresowania daną techniką i wzbogacaniu środków wyrazu plastycznego w tej technice.

Istotnym elementem warsztatów w Skłudzewie jest organizowanie podsumowujących wystaw prac uczestników. Wystawy mają ogromne znaczenie dla budowania świadomości artystycznej uczestników. Możliwość porównania pracy, odświętny nastrój wernisażu, obecność publiczności powodują, że każdy czuje wagę swoich dokonań.

Wykonane “dzieła sztuki” służyć mogą za wspaniały prezent dla bliskich osób lub staną się oryginalną ozdobą naszego wnętrza.
TECHNIKI RZEŹBIARSKIE DO WYBORU:
relief wklęsły i wypukły w glinie miękkiej, maski, formy ceramiczne, użytkowe, kompozycje figuralne modelowane,w glinie miękkiej (postaci zwierząt, ludzi…), płaskorzeźba w glinie suchej (w płycie lub w bryle), płaskorzeźba w gipsie.

(FOTORELACJA WKRÓTCE)

RYSUNEK W PLENERZE – inspiracja przyrodą; obserwacja kierowana

Obcowanie z naturą, obserwowanie jej, służy jako inspiracja do działań plastycznych.  Przyroda jest ucieczką od szarej codzienności, niesie ukojenie i spokój a człowiek w jej otoczeniu wycisza się i relaksuje. Zieleń zaś pobudza nasze zmysły a bogactwo barw i faktur  zapewnia wzbogacenie wyobraźni o nowe elementy zaczerpnięte z rzeczywistości oraz pobudza do działań twórczych. Piękno przyrody zaciekawia, uczy, sprawia wiele radości i zadowolenia. Będąc na spacerze w skłudzewskim parku, jednym z najbardziej malowniczych miejsc w okolicy, zatem instruktorzy starają się zainteresować uczestników przyrodą, by ci ze staraniem spróbowali w pełny sposób oddać jej piękno i  tajemniczość w swych pracach.

Uczestnicy podczas spotkań plenerowych poznają zasady kompozycji, dowiedzą się jak przy pomocy środków wyrazu artystycznego takich jak: punkt, linia, plama oddać perspektywę powietrzną i zbudować nastrój w rysunku. Każdy z uczestników tworzy rysunek na podstawie obserwacji jak również inspiruje się wybranym przez siebie fragmentem natury lub tematem zajęć. W wyborze tematu i sposobie jego plastycznego wyrażania istotną rolę odgrywa postawa uczuciowa. Musimy najpierw odczuć i przeżyć to, co widzimy by się twórczo i ciekawie wypowiedzieć. Plastyczny obraz rzeczywistości ma zawsze zabarwienie subiektywne, dlatego instruktorzy mają w świadomości fakt, iż każdy widzi odmiennie rzeczywistość i wspomagają uczestników w ich indywidualnej ścieżce rysunkowej.

Szczególnie korzystne dla budzenia świadomości piękna przyrody są wyjścia organizowane kilkakrotnie w ciągu roku do tego samego miejsca. Obserwacja tych samych elementów danego środowiska, nie tylko wzbogaca obserwację, ale pozwala dzięki nagromadzonym uprzednio wyobrażeniom na dokonanie porównań obrazu poprzedniego z nowym, obserwowanym w innej porze roku.

Instruktorzy:Veronika Barankova, Katarzyna Dziak, Beata Wiśniewska, Krzysztof Warmbier

[nggallery id=42]

PŁASKORZEŹBA W GIPSIE

Nadawanie kształtu bryle gipsu jest ciekawym sposobem rozwijania wyobraźni, cierpliwości i pracy nad swoimi umiejętnościami. Technika odpowiednia jest zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Wymaga od twórcy uważnej obserwacji otaczających zjawisk, uświadamia oraz uwrażliwia na obecność wielu szczegółów wokół siebie,poprawia także sprawność manualną.

Pracę rozpoczynamy od przygotowania płytki, na której będziemy wykonywać płaskorzeźbę. Idealne do tego są płyty kartonowo-gipsowe szeroko wykorzystywane w budownictwie lub po prostu gips. Kolejny etap  to zdejmowanie papieru osłaniającego masę gipsową. Papier zdejmujemy tylko po jednej stronie. Papier po drugiej stronie wzmacnia płytkę i chroni przed ewentualnym pęknięciem. Aby zdjąć ochronną warstwę papieru należy go namoczyć. Czekamy aż woda wchłonie się, rozmiękczony papier zdzieramy dokładnie aż pokaże się gips. Tak przygotowana materiał jest gotowy do formowania.

Na przygotowanej płycie gipsowo-kartonowej miękkim ołówkiem lekko szkicujemy dowolną kompozycję. Następnie potrzebne są ostre narzędzia, którymi poprawiamy naszkicowany rysunek oraz opracowujemy  poszczególne partie obrazka. Można używać gwoździe, dłutka, nożyki i wszystko, co pozostawi ślad w gipsie. W czasie pracy płytka powinna być ciągle

(FOTORELACJA WKRÓTCE)

MOZAIKA ZE SZKŁA

Mozaika to „obraz szkłem malowany”. Niejednokrotnie służy jako dekoracja w postaci ornamentu lub obrazu, którą wykonano z drobnych, o różnej kolorystyce kawałków przyklejanych do szkła za pomocą specjalnego kleju. Podczas tworzenia na każdym etapie  powstawania dzieła, dbamy o detale  bo to właśnie z detali składa się mozaika.

Szkło, wbrew pozorom, jest bardzo plastycznym materiałem. Przy tworzeniu mozaiki podstawowym narzędziem pracy są ręce artysty. Niemniej istotna jest umiejętność uważnego patrzenia i wyobraźnia. Ale to nie wszystko – tworzący mozaiki musi mieć dużo cierpliwości, wytrwałości i skupienia. Efekt – za każdym razem wyjątkowa, niepowtarzalna układanka, o zachwycającej fakturze. Doskonała, rozwijająca zabawa i artystyczne wyzwanie.

Istotnym elementem warsztatów w Skłudzewie jest organizowanie podsumowujących wystaw prac uczestników. Wystawy mają ogromne znaczenie dla budowania świadomości artystycznej uczestników. Możliwość porównania pracy, odświętny nastrój wernisażu, obecność publiczności powodują, że każdy czuje wagę swoich dokonań.

Natomiast wykonane “dzieła sztuki” służyć mogą za wspaniały prezent dla bliskich osób lub staną się oryginalną ozdobą naszego wnętrza.

Tym razem możemy mozaikę wykorzystać jako kreatywny sposób na spędzenie czasu i stworzenie niepowtarzalnych ozdób.